ادبی

        قرار بهار من نگار من تو هستی قرارمن دیار من تو هستی وطن،  ایران من، جانم فدایت تمام افتخارمن توهستی   .         جان پناه  پگاه من نگاه من تو هستی چراغ شامگاه من توهستی بلندای تو ایران ،آ سمانی ست همیشه جان پناه من توهستی حیدر دراهکی  مشیدر      ادبی...

چه نفعی بردم  از آوای عشق ات؟

دلم شد پایمال پای عشق ات

نمی دانم  بگیرم دست خود را

وبیرون  آیم از دنیای عشق ات؟

حیدردراهکی

مشیدر

 

 

ادبی...

نه  لبخندی نه حرف تازه ای داشت 

نه از خود شعر  پر آوازه ای داشت

فقط سهم من از دیدار با خود

دهانی باز   از خمیاز ه ای داشت

حیدر دراهکی

مشیدر 

ادبی...

به هر. باغ که من سر می کشیدم

"به دل،دل راه دارد٬" می شنیدم

به صحر ای دل خودهرچه گشتم

 نشانی از رد پایت ندیدم

 

توکه اصلانداری هیچ رنگی

چرا در دیده تا این حد قشنگی

چه حالی می دهد،؟ با هم بگردیم

لب ساحل من وتو عصرتنگی

حیدر دراهکی

مشیدر

ادبی...

   من اویم

همیشه با کسی در گفتگویم

نه،اومن نیست ,  اما من؟،من اویم

بزن دل، دل به دریا راز کن فاش

نگو رویم نمی آید بگویم

       از خودرها

چه می شد می شدم پیراهن تو

که دایم بود کار م با تن تو

چه حالی می دهد وقتی ببینم

خودم،از خود رها در دامن تو

حیدر دراهکی

مشیدر

ادبی...

آسمانی

خیالی،کوچه های ماهتابی

زلالی، آسمانی صاف وآبی

سحر هرشب شکوفا می شد از

نسیم آن نگاه آفتابی

      ر قابت

به تو هرکس که بنماید نگاهی

کسی دیگر نخواهد  دید گاهی

سپیدی تنت دارد  رقابت

سحر با آفتاب صبحگاهی

حیدر دراهکی

مشیدر

ادبی...

خرد وخسته

اتاقی یخ زده مبلی شکسته

زنی از درد زانو خرد وخسته

سر انگشت غریبی می زنددر

پرنده می پراند دسته دسته

 

حیدر دراهکی 

مشیدر

ادبی...

شبی مهتابی، آوای سرور ی ست

میان عاشقان ،از عشق شوری ست

وداع وکوچ تاریکی  ست شاید

جهان در انتظار. نوظهوری ست

حیدر دراهکی 

مشیدر

 

ادبی...